آریانا افغانستان آنلاین

با اشک و خـــون ز دیــده روان مـادر وطن       گوید به نـور دیـدۀ افغـان چــنین سـخـن
ای آ نــکه هــست و بود تو رُسـته ازین دمن      بشنو دمی کـه درخطر است آ بروی من
 
سازی فــدای غــیر اگــر نــام کشورت
بــادا حـرام بر تو هــمی شـــیر مادرت
 
تا کی اســـیر خـــدعۀ جـــاسـوس نــابـــکار      مفـــتون کــج کــلاهی و در بند اقــتدار
ملت به محــنت اندر و در غــصه این دیــار     بنشسته زهــر آز بـفکرت ولی چو مار
 
این مار را برون ننمایی گـر از سرت
بادا حــرام بـر تـو همی شـیر مـادرت
 
از قـرنهـــــای قــــرن تــو آ زاد زیســـتی        تـأریخ را ببـین که کی بــودی و کیستی؟
آزاده گـر نــزیــستی دانــی کـــه نیــســتی        باری بخود بیا که چه بــودی وچــیستی؟
 
گر نیست حب خاک وطن فکر و باورت
بـادا حرام  بـر تـو همــی شــیر مـادرت
 
احســاس پــاک تسُت کــه دردم دوا کـــند         دامـــان مــن ز پنجـۀ دشـــمن رهـا کند
آنـروز مسـتجـاب دعــــــایـــم خـــدا کــند        فــرزند من چو عــزت مــن را بجـا کند
 
گـر برقِ همــی نـزند سـر ز اخـگرت
بادا حـرام بـر تو همـی شـیر مـادرت
 
یــادت بـیـار حـشـمـت بــالاحـــصـار را        در قـــندهـار شـــور و شرِ کــارزار را
گـــاه نبـــرد، عـــزم دلــیـــران پـــار را       میـونـد را و  دشــمـن پـــا در فـــرار را
 
رفتی نـه گر تو در ر ه اسـلاف اکبرت
بادا حرام بــر تــو همـی شــیر مـادرت
 
از همت تو باز شود خصم در شکست         خیز و بـرون نما ز دیارت عدوی پست
دوری بکن ز کـرد ه دونان خودپرست        کــز اتفــــاق خـاک تـو آیـــد تـرا بـدست
 
گاهی اگر تو خـدعه کـنی بـا برادرت
بادا حـرام بـر تو همـی شـیر مـادرت
 
 غلام احمد نوید ، کابل سال ۱۹۸۳