| شاعر: غلام احمد نوید | تاریخ نشر: 4/21/2020 12:00 AM |
| فریاد مادر وطن و نصیحتش به فرزند |
با اشک و خـــون ز دیــده روان مـادر وطن گوید به نـور دیـدۀ افغـان چــنین سـخـن ای آ نــکه هــست و بود تو رُسـته ازین دمن بشنو دمی کـه درخطر است آ بروی من سازی فــدای غــیر اگــر نــام کشورت بــادا حـرام بر تو هــمی شـــیر مادرت تا کی اســـیر خـــدعۀ جـــاسـوس نــابـــکار مفـــتون کــج کــلاهی و در بند اقــتدار ملت به محــنت اندر و در غــصه این دیــار بنشسته زهــر آز بـفکرت ولی چو مار این مار را برون ننمایی گـر از سرت بادا حــرام بـر تـو همی شـیر مـادرت از قـرنهـــــای قــــرن تــو آ زاد زیســـتی تـأریخ را ببـین که کی بــودی و کیستی؟ آزاده گـر نــزیــستی دانــی کـــه نیــســتی باری بخود بیا که چه بــودی وچــیستی؟ گر نیست حب خاک وطن فکر و باورت بـادا حرام بـر تـو همــی شــیر مـادرت احســاس پــاک تسُت کــه دردم دوا کـــند دامـــان مــن ز پنجـۀ دشـــمن رهـا کند آنـروز مسـتجـاب دعــــــایـــم خـــدا کــند فــرزند من چو عــزت مــن را بجـا کند گـر برقِ همــی نـزند سـر ز اخـگرت بادا حـرام بـر تو همـی شـیر مـادرت یــادت بـیـار حـشـمـت بــالاحـــصـار را در قـــندهـار شـــور و شرِ کــارزار را گـــاه نبـــرد، عـــزم دلــیـــران پـــار را میـونـد را و دشــمـن پـــا در فـــرار را رفتی نـه گر تو در ر ه اسـلاف اکبرت بادا حرام بــر تــو همـی شــیر مـادرت از همت تو باز شود خصم در شکست خیز و بـرون نما ز دیارت عدوی پست دوری بکن ز کـرد ه دونان خودپرست کــز اتفــــاق خـاک تـو آیـــد تـرا بـدست گاهی اگر تو خـدعه کـنی بـا برادرت بادا حـرام بـر تو همـی شـیر مـادرت غلام احمد نوید ، کابل سال ۱۹۸۳
| |
| |
|
|