عرایضم خدمت دانشمند بزرگوار، استاد تره کی صاحب!
مقالۀ معنون به «سردار محمد داؤد خان در کجای تاریخ افغانستان جاه دارد» شما را در مجموع یک مقالۀ واقع بینانه و علمی یافتم.
تحلیل اینکه سردار صاحب شهید، در هردو جبهۀ سیاست داخلی و خارجی به ناکامی مواجه شد، توجیه علمی و عملی دارد.
اعتماد سردار، برایادی کرملن و جواسیس کی - جی - بی در اردوی افغانستان، و تطبیق پلان کودتای بد فرجام و ضد منافع ملی و خلاف قانون اساسی کشورتوسط ایشان، در ساحۀ داخلی و کذا شعار معروف شان که «دوستی افغانستان با اتحاد شوروی خلل ناپذیراست» در ساحۀ سیاست خارجی، ناشی از درک نادرست و احساساتی شان نمایندگی میکرد.
در حالیکه تجربۀ کشور مصر، و ناکامی دوستی عبدالناصر به ارتباط داعیۀ اعراب در حمایت فلسطین و کشمکش در برابر دولت صهیونستی مولود، کشور های استعماری انگلیس و اضلاع متحده، با دولت شوروی که مدعی بود در ظرف 2 ساعت دولت اسرائیل را زیرآب خواهد کرد، به حیث یک واقعیت همزمان، در برابر چشمان سردار قرار داشت.
یک روایت تاریخی است که قبل از آغاز جنگ شش روزه توسط مصر، سفیرشوروی نزد انورالسادات رفت تا سادات را از وقوع هم چنین جنگی برحذرسازد، ولی سادات در جوابش گفت:« بیرون شو خر»
کذا دو رویی حکومات سلف شوروی کمونیستی، در برابر وعده و وعید شان با شاهان افغان، امثلۀ تاریخی کشور خود ما به ارتباط با حکومات روسی و بعداً دولت شوروی است.
موافقت دولت شوروی با حکومت غازی امان الله به ارتباط استرداد خاک مغصوبه مرو و پنجده، که هرگز جامۀ عمل نپوشید، نباید از چشم سردار پوشیده میماند.
یگانه مطلبی را که در مضمون جناب شما غیرعادلانه یافتم تذکرادعای (بی کفایتی شاه و فساد دهۀ دیمکراسی) است.
آیا جناب شما در تاریخ دو صد و پنجاه سالۀ افغانستان به استثناء احمد شاه بابای کبیر، شاهانی را به شمول غازی امان الله نام گرفته میتوانید، که با کفایت ترازاعلحضرت محمد ظاهرشاه بوده باشند؟
آیا جناب شما در زمرۀ زعماء هم عصراعلحیضرت محمد ظاهرشاه درمنطقه و تمام کشور های اسلامی از شاه و یا رئیس جمهوری نام برده میتوانید که با کفایت ترازاعلیحضرت محمد ظاهر شاه بوده باشد؟
اگرمحمد ظاهرشاه یک آدم بی کفایت بود، دردورۀ جهادی شخصیت دیگری درتمام کشور پیدا نمی شد، که چشم امید زعامت تمام روشن فکران به استثناء حلقه های ستمی و ضد پشتونی به طرف کعبۀ روم بود؟
امیدوارم تذکرات فوق الذکر به عنوان گستاخی تلقی نشود.
با عرض حرمت
