جناب کاسی صائب،
در استعمال کلمات و صفات در مورد اشخاص انسان باید بسیار محتاط باشد، در غیر آن بخشیدن صفات از کیسۀ خلیفه جرم نوشتاری بشمار میرود. ببینیم سیستانی بزرگ به گفتۀ شما چی می نوشت:
محمد اعظم سیستانی، روزنامه ملی انیس، 5 سرطان 1357 شمسی
خــــشــــــم
چه خواهی کرد....
اگر زنجیر ها، زولانه ها آن ولچکان سخت و وحشت زا
اگر آن میله ها، دروازه ها دیوار ها و سلول های تنگ مرگ آلود
و آن زندان های سیاه و آدم خور
دمی مهر خموشی از لبان خویش برگیرند
اگر هر چشم بیرون گشته از بیداد
و هر قلبی شده صد پاره و صد چاک
از دست هاشم سفاک و یا آن ظاهر ناپاک
اگر هر جمجمه، هر اسکلیت هر استخوان سخت از مردان رزمنده
ز اعماق قبور سرد و ساکت در سخن آیند
چه خواهی کرد، ای نادر!
چه خواهی گفت، ای داود!
اگر از فرط آن بیداد ها، آدم کشی ها، زجر ها
ناخن کشیدنها
و آن واسکت بریدنها، بدار آویختن ها
تیل داغها، قساوتها و آن نیرنگ و پستی ها
به خشم و غضب آید خلق
چی خواهی کرد، ای نادر، ای غدار خون آشام!
چه خواهی گفت، ای داود، ای جلاد قرن بیست!
الا ای رنجبر برخیز!
الا ای کارگر بستیز !
تو هم ای نوجوان بخروش!
به آهنگ رسا فریاد زن!
تشکر از توجه شما.
