Ariana Afghanistan Online

د پښتونخوا په مردان کې، ۱۵ کلن جواد خان کې سهار ښونځي ته پر لاره و چې په ترافیکي پېښه کې ژوبل شو او دماغو ته یې سخت ټکان ورسید.

کوچنی ټپي زده کوونکی د پېښور حیات اباد روغتیاي کمپلکس ته یوړل شو. هلته یې د دماغو نازک عملیات ترسره شول خو ژوندی پاتې نه شو.

د جون پر پنځمه ډاکترانو د جوادخان تره ته وویل چې د ده دماغ مړه شوي او د ماشین په وسیله ساه اخلي. ډاکترانو دا هم ورته وویل چې دوی یې تر ډېره په ماشین کې نه شي ساتلی.

فرهاد په دې وخت کې خپل ورور (د جوادخان پلار) خبر او د ډاکترانو کیسه یې ورته وکړه. خو پلار یې لا هم د زوی د ژوندي پاتې کېدا هېلې ساتلې.

هغه بیخي نه غوښتل چې ټپي زوی یې له ماشین لیرې شي. ویل یې، "زه د روغتون بېړنۍ درملنې خونه کې ولاړ یم، که تر سبا مې هم په ولاړه پرېږدئ نو درېدلی شم."

فرهاد خپل مشر ورور ته کتل، د هغه حالت یې درک کولی شو او په ډېرې نرمۍ سره یې وویل: "زوی مو ژوندی نه دی."

فرهاد زیاته کړه، "د ماشین په زور ساه اخلي، وخت کم دی او د انسانیت لپاره فکر کول په کار دي."

د ماشوم پلار ورته وویل، "که زما د زوی د بدن د غړو په ورکولو سره کوم بل ناروغ له مرګه راګرځیدلی شي نو ټول غړي یې بیمارانو/ ناروغان ته ورکړئ."

د ۱۵ کلن جوادخان د بدن غړو پنځو کسانو ته نوی ژوند ور وبخښه. د هغه دواړه سترګې یې دوو کسانو ته پیوند کړې چې اوس دواړه لیدل کولی شي. د پښتورګو دوو ناروغانو ته یې د هغه پښتورګي پیوند کړل او ینه/ځیګر یې بل ناروغ ته پیوند کړی شو.

د خپل زوی د تل ژوندي ساتلو پرېکړه یې وکړه

نور داد د مردان په رستم په ولسوالۍ کې اوسیږي. هغه د اوړو کاروبار کوي.

هغه بي‌بي‌سي ته وویل، "پنځه بچیان لرم، دوه لوڼې او درې زامن. جوادخان مې مشر او تر ټولو نازولی زوی و. د پېښې خبر یې قیامت راباندې راوست. زه چې پېښور ته ور رسېدم، دی یې روغتون ته وړی و."

ښاغلي نور داد زیاته کړه، "ډاکترانو زما ورور ته ویلي وو چې د عملیات کولو هڅې یې کوي، د ژغورولو خواري یې نه دریغوي خو د ژوندي پاتې کیدا چانس یې ځکه کم دی چې پر سر یې درنه ضربه خوړلې او وینه یې له دماغو سره ګډه شوې ده."

هغه وايي، ډاکترانو له عملیاتو وروسته جواد د روغتون په بېړنۍ څانګه کې ساتلی و خو وضعیت یې نه ښه کېده.

نورداد وايي، "فرهاد راغی او ډېر په هوښ غږېده، ویل یې وخت کم دی خو یوه لار شته چې خپل زوی تل ژوندی وساتو."

"ومې ویل هغه څنګه؟ فرهاد راته ووې چې د هغه پیښتورګي به بل چاته ورکړو او په دې سره به هغه تل ژوندی وي."

نور داد زیاته، "یوه شېبه مې د ورور سترګو ته وکتل، په دې فکر وم چې و یې منم او که نه، خو زوی مې نور راسره نشته."

"بیا مې فکر وکړ چې زما د زوی د بدن په غړو نور څوک ژوندي پاتې کېدلی شي نو ولې داسې ونه کړم."

ویل یې " ما د ګوردو ناروغان لیدلي دي، هغوی ډېر سخت دردونه ګالي، بس پرېکړه مې وکړه چې زه مې د زوی غړي صدقه کوم او په دې سره مې زوی د تل لپاره ژوندی ساتم."

کله چې مې ورور ومنله، سم لاسي ډاکترانو ته ورغلم

فرهاد د مردان په پولسو کې دنده لري، هغه له بي‌بي‌سي سره په خبرو کې وویل، "له اوله ډاکترانو راته وویل چې د وراره د ژغورلو چانس دې بیخي کم دی خو دوی بیا هم خپله ټوله هڅه وکړه."

د هغه په خبره، "ما په بي‌بي‌سي کې داسې کیسې لوستلې دي، چې ځېنې خلک له مرګ وړاندې وصیت ولیکي او له خپلوانو غواړي چې د نوموړي له مرګ وروسته ته دې یې د بدن غړي پر اړمنو ناروغانو صدقه کړي. د ځېنو خپلوان او کورنۍ هم همدا چاره کوي چې د نورو ژوند ورسره ژغورل کیږي."

"زه ټوله ورځ امنیتي دنده کوم، هر وخت په دې سوچ یم چې کله به پېښه کیږي او وژل کېږم به. زه هم له مرګ وروسته د بدن غړي نورو ناروغانو ته ورکوم."

فرهاد وايي، کله چې ده له ورور سره خبرې وکړې نو ورور یې په لومړیو کې د زوی د بدن د غړو نورو ته ورکول و نه منل.

"په دوهم وار مو چې خبرې کولې، پلار مو ولاړ و. ما وویل، بل هیڅوک نه، زه دا پرېکړه کوم چې د وراره (جوادخان) د بدن غړي دې صدقه شي او په دې سره به تل ژوندی وي."

فرهاد وايي، همدا کیسه یې چې پلار ته کوله نو پلار یې تر اغېز لاندې راغی او داسې ښکارېده چې ورور یې هم ورسره مني.

فرهاد زیاتوي، ده اورېدلې وو چې د هري‌پور یوې اوسیدونکې په اسلام اباد کې د بدن غړي نورو ناروغانو ته وربښلې وو خو وراره یې د خیبرپښتونخوا دی او همدلته یې دا کار وکړ