حال گمان نیم بندم به یقین بدل شد که داوری ها، حتی از کسانی که انتظار داوری هائی بیجا را ندارید و گمان نمی برید، می توانند غرص آلود و نادرست باشند، به خصوص وقتی پای دوستی ها در میان باشد... انسانی که بهترین دوستانش پابند به اصول اخلاقی نباشند، چگونه می توانند خود پابند اصول اخلاق و دارای فضیلت باشد و آنچه را واقعیت است، در مورد دوست بدکاره خود بیان کند.
این نکته هیچ ارتباط به بحث موجود پیرامون مرحوم سید خلیل الله هاشمیان ندارد؛ نه به بحث هائی که طی دو - سه هفته یا دو - سه ماه گذشته جریان داشته است.
بی چاره آقای فاطن!
