بعضی ها طبیعت شان به عقرب می ماند: فقط نیش زدن!
در یادداشت قبلی خویش نوشتم: آنچه می نویسم به بحث های مرحوم سید خلیل الله هاشمیان هیچگونه ربطی ندارد - چون نمی خواستم داخل این مبحث شوم.
خوب یا خراب ایشان مردند، خدایش ببخشاید، و رختهای خویش را جمع نمودند. بهتر است او را آرام بگذارید!
آنچه نوشتم برای همین بود که پای من را به مسئله نکشانید.
حال که کشاندی، بشنوید:
آقای هاشمی مرحوم با یک نفر مشکل نداشت. هر کسی را که یک سر و گردن از خود بلندتر می دید، بد می گفت و تاپه می زد.
دروغ و تهمت نیست؛ به نوشته هایش رجوع شود، راست و دروغ و طلا و مس هر کس معلوم می شود.
آقای معروفی، شخصیت محترم، که امروز مظهر همه نیکی ها پنداشته می شوند و برخی ها همین دو سه روز پیش هم، برای هزارمین بار، به توصیف اوصاف نیک ایشان، که از نظر من هم قابل اینگونه توصیفها هستند، به دلایلی که همه می دانند از کجا بر می خیزند، پرداختند. البته، به سلسله بسیار طویل توصیف های شان!
ایشان هم به دفعات با آن مرحوم بگو مگو های بعضا" تند و تیزی داشتند. آن مرحوم، همین مرد دارای سجای نیک را، همین مرشد و مراد برخی ها را، همین جناب آقای معروفی، قبله آمال خویش را، هم ده ها بار بد و بی راه گفته و نفرین و لعنت نموده است.
حیف که برخی از مردمان این درک را ندارند که گفتن حقیقت یکی از فضیلت های انسانی است و این بحث ها را از یاد می برند و این حقیقت را که صدا ها هیچ زمانی در یونیورزوم محو نمی شوند و هیچوقت از یک دست بر نمی خیزند، نمی خواهند (به هر علتی است) به یاد داشته باشند.
ما این سخنان را نه از خود می سازیم و نه با همه کالاها خلاف شیوه های پسندیده انسانی به چشم مردم در می آییم! انسان های زیادی هنوز زنده انده می دانند حقیقت چیست و می تواند در زمینه شهادت بدهند، ولی از ترس بدزبانی لق دهنان و برای حفظ حرمت خود ها نمی خواهند به گفتن آنچه بود بپردازند.
نوشته های همه طرف ها در سایت های افغانستان آزاد - آزاد افغانستان، افغان جرمن و آریانا افغانستان برای خواندن، دریافت حقیقت و قضاوت موجودند.
ترک افغانستان آزاد - آزاد افغانستان از خصلت ریاست مآب آن مرحوم ناشی می شد. او عادت نداشت دستی روی دست خود ببیند. ورنه او قبل از پیوستن به افغان جرمن برای همکاری در پروژه تدوین لغتنامه، حاضر بود با آن سایت همکاری کند.
شاهد این گفته همین آقای معروفی هستند! چون آقای موسوی با فهمند بلند و احساس مسئولیتش در برابر آن پروژه، حاضر نشد تمنای وی را که توان مدیریت آن پروژه را نداشت، برآورده کند، آنجا را ترک نموده به همکاری در قاموس حاصر شد.
آن وقت حریف عمده شان، کسی که آن مرحوم را به اصطلاح سیال خود نمی گرفت، هنوز همکاری مجدد خود را با سایت افغان جرمن آغاز نکرد بودند...
ترک سایت افغان جرمن نیز به دلیل بحث های گوئیا کسانی که با وی داشتند ( کسانی که "اراذل" خوانده می شوند) نبود، بلکه به دلیلی حضور یکی از شخصیتهای بسیار مقتدر و واقعا" اندیشمند آن سایت بود که آن مرحوم چشم دیدن و قدرت، و هم همزولی با وی را نداشت؛ قراری که مسئول آن سایت خود زمانی این نکته را به من واضح بیان نمودند.
این فرد فهیم و متین هنوز هم در این سایت دارای اقتدار است.... همین شخصی مقتدری که فهم و درایت و علم وی هر روز ورد زبان توصیف کنندگان آن مرحوم هم می باشند.
در باب اراذل؛ اراذل با اراذل جور می آیند، ورنه آدم های شریف با دیدن ارازل راه خود را چپ می کنند و یا به وضوح و با سکوت نشان می دهند یا بوضوح طرف مقابل را نشان می دهند که شما به شاءن و رتبه ما نیستید، ما شما را در جمله آدم حسابی حساب نمی کنیم و آب ما با شما در یک راه نمی رود، والسلام.
نکته مهم:
کلمه اراذل یگانه کلمه نامطلوب یا ناشایستی ست که باتاسف من در تمام این نوشته، با اینکه اخلاقا" نباید آن را بکار می بردم، مجبورا"، و چون تلوحی است، بکار برده ام... چون منهم یکی از کسانی بودم که مدتی با درشتی تمام، تاحدی ناحق و بدون وجه و تاحدی به حق (بر بنیاد حکم انصاف) چون صدا همیشه از یک دست بر نمی خیزد، با آن مرحوم در افتادم!
بلی، اگر کسی بنویسد:..." اگر مردی، ....!"، و این توهین اول نباشد، طرف اجازه دارد، اگر بخواهد، بگوید: می توانی برای امتحان، کسی را بفرستی! اینجا انسان منصف می خواهد که خاطی را توبیخ کند، نه مرید و...
باری شنیده ایم، در همین دریچه، که می گویند؛ به در نکوب با انگشت، که در تان را نزنند با مشت!
انصاف و داوری حق را حق توصیه کرده است، ای مدعی حق پرستی، نه خودپرستی را!
