خوانندگان محترم!
سلام به همهٔ شما!
استعمال کلمهٔ «غدار» و هم «آل» که قبل و بعد از نام انسانها، توسط برخی ها، در مناسبات سیاسی - اجتماعی، استعمال می گردد، نه تنها با کینه و نفرت نسبت به انسان انفرادی ملوث است، بلکه از جهت سیاسی اجتماعی، از دید این نویسنده مورد استعما درست ندارد. طوری که استدلال فیلسوف و دانشمند آلمانی «هنس پیتر دیور» را که گفته است، «من خودم هستم» و در عین حال تذکر می دهد که همه انسانهای انفرادی، یکتا و خود اوست، پس نمی توان جرم یکی را به شانهٔ دیگر بار کرد. تا اکنون ثابت نشده است، که در تولید بالمثل انسان، همه آنچه که یک فرزند پسر و دختر، در زندگی خود انجام می دهد، حتماً در خون او از پدرو مادر، در وجود او انتقال یافته باشد و با عمل نا شایستهٔ پسر و دختر، به پدر و مادر پیام نفرت و مسئولیت، آنهم پس از مرگ آن انسان، فرستاده شود. از جانب دیگر وقتی هیچ دو انسان را نمی توان، کاملاً یک نوع یافت و هم اینکه وقتی نه تنها انسانها متفاوت اند، بلکه همان انسان نیز با گذشت هر لحظه احساس تغییر را در حیاتش درک خواهد کرد. زندگی انسان را فیلسوف معروف «هنا آرینت» «خطی» می داند، با تولد درین دنیا، در اجتماع و ما حول خود درین طبیعت همه چیز را خود می آموزد و هم اینکه همین انسان را «هنا» در مقایسه با دیگر حیوانات «فهما» دانسته، همه آنرا «ناطق» و متحرک با دو پا با قد راست می شناسند که، ظاهر می گردد،
وقتی زندگی او به پایان می رسد، همه چیز محو می گردد. بناءً وقتی با گذشت زمان ضرورت ایجاد نظم در حیات اجتماعی با صرفنظر از همه ادعاها محسوس شده است، چه بسی کلمات «اخلاقی» که عمدتاً منشاء دینی داشته است، نیز ورد زبان شده است. اینکه در جمع انسانها تمایل به قدرت و ایجاد تشکل های اجتماعی - سیاسی از چه زمان آغاز و چه مراحل خونین را هم طی نموده است، همه واقف اند. اما وقتی ضرورت ایجاد دولت ها و نظامهای سیاسی مطرح گردیده است و به اقدامات سیاسی به عنوان یک «امکان» برای بهبود وضعیت نا مطلوب فهمیده شود، طبیعی است که دو هدف متضاد با یکدیگر مقابل شده می تواند. درینجاست که انسان نمی تواند به آنچه اعتماد کند که خطری به زندگی فردی خود او وهم در برابر نتائج منتظره از مفکورهٔ خود او که برای اجتماع می طلبد، متصور باشد. وقتی یک انسان از راه زندگی خود رفع خطر را هدف دارد، نمی تواند آن عملی را در پیش گیرد، که دشمن و یا مخالف او می خواهد. از اینجاست که عوامفریبان مخالف او از کلمات غافل کنند، چون «خائن» و «غدار» و غیره کار می گیرند. در جوامع اروپائی که پادشاهی ها ی آنها سابقهٔ طولانی تر نشان می دهد، درین جوامع، «راسیزم» هم چنان از خود، رد پی خونین به جا مانده است. با احترام، یوسفی
