سیدعبدالله کاظم
" (معرفی یک کتاب جدید )ازاین قلم(: "نشیب و فراز خانواده سردار یحیی خان از تبعید تا سلطنت"" .....گرچه بعضی ها به این نظر اند که: »تاریخ مطالعۀ ثتت ووقایع زمانـه هـای گذ شـته اسـت وچـون برگشـتاندن دورـای گذ شـته از درگ و توان بشری بیرون است،....نمیتـوان ووقایع تاریخ را از نو نگاشت....«. با این نظرکه گویا نمیتـوان وقـایع تاریخ را از نو نگاشت، موافق نیستم....."تاریخ فقط و فقط تا زمان که اسرار امروزی را از ریشه و رویدادهای تأثیر گذار گذشته ردیابی نماید نهایت مهم, زیرا زمان حال مستقیماً از گذشته تاریخی بشریت ایجاد و شکل گرفته است.
در غیر ان تاریخ از نظر محققان، رشته ای است پیوست شده از نقل و قول جمع آوری شده گذشته که برای ایجاد دوباره ذهنی همان رویداد ها در کنار هم ثبت و قرار داده شده است.
متسفانه چنین ترند نوشتاری تاریخ در افغانستان به اصطلاح - اسانترین طریقه جمع را ضرب گویند - گردیده, متن را یکی از دیگر کاپی و با پس وپیش عناوین و جپترها این قصه ها دور و دراز را بنام خود کتاب ها با حجم جدید تاریخ ساخته اند. تاریخ مانند شعر سازی از نظر برخی عمده از دانشمندان, اکنون ساده ترین شکل از هنر است. تاریخ [ وقتی علم می گردید ] که در موسسات تحقیقی عمیق‌تر کاوش میگردید. ولی پیشرفت کنونی جهان نیازی به پیوند سلسله ها انچنانی که قطعات گمشده تاریخ را باهم پیوند دهد, ندارد. با ازدیاد سن و سال احساس ماندن لگسی/ یادگار از خود طبعی بوده و محترم سید داکتر عبدالله کاظم در تایید ثبوت ادعا ذاتی ۵ قرنه خود در افغانستان در یک تست DNA در همسایه داری شان اشتراک نموده شروع ختم کلچر برتری-ذاتی نهادینه شده استخباراتی را که جامعه را از ریشه پوده میسازد, سرمشق گردد. هرگاه خواستند منجمنت لمزین و ارزش پولی چنین پروسه نهایت ضروری را اینجانب عهده دار میشوم.
