هموطنان گرامی سلام بر شما!
درین روزها، تبصره ها و مناقشات هم از هر طرف راجع به موضوعات "افتخارآمیز" و "قهرمانی ها" شنیده می شود. یکی استعداد خود را در شاعر شناسی و اهمیت شعر و شاعران تبارز می دهد و دیگری هم نمونه هایی از وقایع غیر دقیق حتی از کشور های دیگر بیان می دارد، تا به عنوان دلیل بر ضد این و یا آن پادشاه و شخصیت های سیاسی قرن بیست در افغانستان، استعمال کند. برای این نویسنده حمایت از کدام پادشاه و یا شخص سیاسی گذشته مطرح نیست، بلگه نگرانی از وارد شدن صدمه بر پروسۀ تحکیم دولت حقوق است. این نویسنده ترور را در هر نوع شرایط محکوم و رد می کند. کسی هم خواسته است، تا با عوام فریبی، دروغ و جعلیات، برای تحقق اهداف خصمانه توجه خوانندگان را به نقل قولی از "افلاتون" نیز جلب کند. اینرا هم نمی گوید که "افلاتون" اگر "حقیقت را "تلخ" تشحیص کرده باشد، در طی مدت بیش از دو هزار سال در رابطه با دولتداری و حاکمیت مورد انتقاد شدید صورت گرفته و او را مخالف دیموکراسی نیز شناخته اند. محسوس است که ممکن این شخص بعضی از ترمینولوژی های علمی را هم چنان درست نفهمیده باشد، چگونه ارزیابی تأریخی بسر خواهد رساند. تشخیص غلط از مشی سیاسی، در تحت نام مشروطیت و هم چنان استعمال اصطلاح غیر علمی "جهان سوم"، که چندین دهه بعد از وقایع افغانستان،از آدرس "ماؤئیزم" شنیده شده است بکار برده است و افغانستان را در جمله به حساب اورده است. او هم چنان "پان اسلامیزم" را با مشروطیت خلط نموده است. افلاتون وار مدعی می شود که "حقیقت" تلخ است، بدون اینکه ثابت کرده باشد که ادعاهای او حقیقت است. این شخص در عین حال ممکن درک نکرده باشد، که حقیقت مالک ندارد. در جهان با پیشرفت علوم و حجم ذخایر معلوماتی، این مفهوم هم عمومیت کسب نموده است، که تأریخ نویسی هم "کار هر کس نیست" با وجود آنکه هرکس تلاش می کند، تا تنفر و دشمنی خود را توأم با جعلیات و اتهامات در تحت نام حقایق تأریخ، جا دهد. اما تأریخدان با «میتود» های علمی آگاه است، درعین حال تحلیل او "نیوترال" و از اعتبار در بین خوانندگان برخوردار می باشد. کسی که شخصی را "قهرمان"، می سازد، او یک "پادشاه" را قتل کرده است. این شخص از نگاه روانی و موقف اجتماعی جز یک تروریست فریب خورده، نادان و افراطی عجیب، کس دیگری بوده نمی تواند. نام این "قاتل" و "تروریست" را " عبدالخالق" یاد کرده است. موقف فردی او در اجتماع، کاملاً با آنچه شباهت نشان می دهد که "ماری" در مورد برده های خوشبخت، تشخیص کرده است:
«برده های خوشبخت، دشمنان سر سخت آزادی اند.» (ماری فُن ایبنر – ایشنبخ" ، Marie von Ebner-Eschenbach )
با احترام
یوسفی
