ممنون از لطفی که به سلسه الطاف بی پایان خویش مبذول داشت، جناب معروفی صاحب ارجمند شاد و سلامت باشید. نوشتیه خیلی آموزنده و روشنگرانه بود؛ مثل همیشه.
هدف من در واقع چیزی نبود و نیست، غیر از همان اشاره ای که شما عزیز محترم در بند آخر نوشته تان نموده اید: سلامت، استقلال و اصالت زبان. زبانی که از دو- یا بهتر بگویم، فعلا" بعضا" و عمدتا" از سه منبع مختلف تغذیه می شود.منابع قابل اعتمادی هم در داخل کشور، چنان که دیده می شود، وجود ندارند که برای رفع تشویش و با خاطر جمع و اعتماد بدون خدشه بدان ها مراجعه شود - به طور مثال کتابی را که هموطن عزیز ما آقای جان محمد خان معرفی نموده اند، با همه خوبی هایی که دارد، هم دارای کمبوداتی می باشد و هم سنگینی کار بیگانه ها در آن بیشتر است.
در برخی منابعی دیگر که در درون کشور نوشته شده است، یا در حال تدوین هستند، هم، بیشتر از منابع و بیگانه ها استفاده شده است؛ چنانکه خود نیز بدین امر معترف اند.
قصد من از طرح چنین بحثی، ، برخلاف تصور برخی ها، این نیست که با پیش کشیدن بحثی پیرامون نکته های املایی یا دستوری با کسی تسویه حساب کنم یا شخصی تیره ولی باشم. برای چنین کاری نه وقت است و نه حوصله. برعکس و به سلسله سخنان قبلی، تکرار می کنم که هر کاری نیک و ارزنده ای، در هر ساحتی که برای بهبود نارسایی در امری در کشور کشور صورت می گیرد، علاوه بر این که سبب خوشی من می گردد، من آن را قابل حمایت می دانم.
شما عزیز، یک لطف دیگر هم به امتداد لطف های بی حساب تان در ارتباط با روشن ساختن نکته های مبهم و پیچیده زبانی بکنید؛. و آن این که همه نوشته های تان را در رابطه با زبان جمع نموده بعد از یک تجدید نظر تکمیلی ، در صورت امکان، به شکل یک کتاب تذوین و نشر کنید. این کار، هرچند بدون تکلیف و درد سر نیست، بسیار بهتر و سودمندتر خواهد بود، نسبت به سر زدن به مقاله های پراکنده، که خیلی ها یا از وجود آن ها بی اطلاع اند و یا حوصله جستن آن ها را (احتمالا") در سایت های مختلف نداشته باشند.
در باب تکامل، رشد، و تغییر زبان با شما عزیز موافق هستم.
از همه آخر، اما مهم تر:
هنوز هم با علاقمندی منتظر روشن شدن خویش در زمینه علت نوشته شدن همزه در کلماتی مانند موءفف، موءرخ، موءدب و...، و نوشته نشدن آن در کلماتی مانند موفق از نظر دستور زبان عرب، زبان فارسی یا زبان دری، هستم.
روز خوش.
