دوست والاگهر و مهربان حضرت عباسی صاحب!
بعد از عرض سلام و ارادت و تمنیات نیک.
باور بفرمائید، که خامه شکسته و ذهن فرسوده من، قادر به یافتن الفاظ و کلماتی نیست که بدان وسیله از لطف و محبت و صمیت و نوازش، آن اخوی بزرگوار اظهار سپاس و ابراز قدردانی نمایم..
خاطرات ابراز چند سخن هفته وار، در پروگرام هفته وار تلویزونی پیام افغان شما، برایم فراموش نا شدنی است. وچه سعادت بزرگی که با شخصیت وطن دوست بزرگی مانند جنابتان، از طریق همان پروگرام تلویزیونی شما معرفت حاصل نمودم.
یک خدمت بزرگ و وطنپرستانه و تاریخی جناب شما در دوره سردار صاحب محمد داوود خان، تحریر همان پیشنهاداتی بود، که عنوانی سردار صاحب به قلم شما نگاشته شد و توسط جنرال مستغی به حضور سردار صاحب رسید.
آیا هم وطنان و صاحبان ضمیر و وجدان ملی تصور کرده میتوانند که اگر سردار صاحب والاتبار به پیشنهادات عباسی صاحب ترتیب اثر میداد، امروز وضع مردم و کشور ما چگونه میبود؟
چرا اینکار را مشروطه خواه بزرگ عبدالهادی خان داوی انجام نداد، چرا اینکار را دوست مقرب و بزرگ سردار صاحب استاد پژواک نکرد؟ چر این وظیفه را نخبگان و دانشمندان و شخصیت های معروف و کرسی نشینان بزرگ دولت انجام نداد؟
آیاخیر خواه بزرگ سردار صاحب و مردم و کشور، جناب عباسی بود و یا کسانیکه امروز صدای دهل و سرنای سردار پرستی شان ، دنیا را گرفته که شخصیت سردار صاحب، حتی همردیف احمد شاه بابای کبیر بود و استاد پژواک گفته است که سردار صاحب بعد از وزیر اکبر خان بزرگترین شخصیت تاریخ معاصر کشور بود!!!!
منافقت و سیاست بازی و اقتضاء پرستی هم از خود حدی دارد.
عباسی بزرگوار! من با دعای دوست روشن ضمیر و حق پرستم استاد الله محمد خان، همنوا گردیده که خداوند حلقه وطن پرستان را از وجود یک شخصیت بی آلایش و گرامی مانند جناب عباسی صاحب محروم نسازد. آمین یا رب العالمین
