عالیقدر محترم جناب دوکتور غروال
اول بعد از عرض احترام خدمت جناب عالی، یاد آور می شوم که نام من جلیل غنی است نه غنی جلیل چنانچه در صدر صفحه اول همین نگارشی که مورد تبصره شما قرار گرفته هم به همین شکل آمده است و نشان می دهد که دقت لازم به این سیاه مشق از همان آغاز نشده است.
دوم عرض شود که این نگارش بر آموختن هر دو زبان توسط تمام مردم افغانستان تمرکز ندارد و به آن تماس گرفته نشده است. هر دو زبان هم دری و هم پشتو زبانهای رسمی افغانستان است. در هر زبان قوانین و قواعد و گرامر و ضرورت استفاده از آن است که آموزش آنرا تسهیل می بخشد و در هیچ جای قوانین افغانستان و یا هم قوانین فرعی حکم دانستن حتمی هر دو زبان نیست و تنها بر تحصیل و تعلیم تاکید شده است و چنانچه خود شما شاهد خواید بود که در مناطق پشتو زبان تحصیل به زبان پشتو و در مناطق دری زبان به زبان دری است. فرموده ی شما درست است که تعداد زیادی از هم وطنان پشتو زبان ما به زبان دری تسلط دارند که قواعد و ملزمه های ذکر شده دران بی تاثیر نبوده است. اگر این نگارش به دقت مورد مطالعه قرار می گرفت هدف توجیه تهاجم فرهنگی است و این که چه گونه روش و یا تعاملی را می توان تهاجم فرهنگی نامید، نه استفاده از چند کلمه محدودی که مشترکا در تمام زبانهای افغانستان با در نظر داشت تعاملات تجارتی، فرهنگی، علمی و خانوادگی و یا قرابت های مرزی با همسایگان و دیگر عوامل مورد استفاده مشترک زبانها قرار دارد و مثالهای هم از آن در همین نوشته آورده شده که اگردقت می شد می توانست توضیحی به حساب آید.
نظر شما محترم است و محض برای توضیح مختصر خواستم نکاتی را به عرض به رسانم.
با تجدید احترام
