امروز نامه ام ز بر یار میرسد
من گام قاصد از تپش دل شمرده ام
الیوم کامنت دوست روشن ضمیر و برادر به جان برابرم یعنی الله محمد خان گرامی را مطالعه نمودم ، که قسمت مربوط به استاد معروفی گرانقدر، برایم تفریحی بود و یک کمی خندیدم.
درین روز ها به قول شاعر، خنده هم یک دل خوش میخواهد.
اعتراف میکنم به همان اندازه که از تحقیقات بکر و انقلابی باری جهانی حظ میبرم و به همان پیمانه که از مقاله های علمی استاد سخن معروف تنویر میگردم و به همان سویه که از افکار و نوشتهای بزرگانی چون مایار صاحب و عباسی صاحب و دیگران متلذذ میگردم، در موازات آن از تبصره های شیرین و نمکین و موشگافانه و حکیمانه الله محمد خان، احساس خوشی و وجد میکنم. تبصره های الله محمد خان حیثیت نمک طعام لذیذ را دارد.
ار اینکه جناب شان وعده سپردند، و برایم در حقیت یک مژده است، اجتناب از غیر حاضری در سیایت وزین و مهدب ماست . این تصمیم شان متضمن دو مژده است:
یکی اطمینان صحت و سلامت جسمی و روانی شان.
دوم هم اینکه غذا های معنوی ما از کیفیت نمک بی بهره نخواهد بود.
امیدوارم هرچه زودتر، مژده صحت و سلامت دوست والاگهرم، معروفی گرامی را نیز بشنوم و بشنویم.
خداوند این رنجیر معنوی ای که دوستان معنوی را با هم وصل نگه میدارد، با فقدان حلقه یی از حلقه ها ، بی حلقه نسازد.
آمین یا رب العالمین
