جناب محترم الله محمد خان!
اینکه مقالهٔ یاد شده را مطالعه نموده اید و اگر بر معلومات شما افزوده باشد خرسندم. هر گاه توجه شما را بخود جلب نموده باشد، در مورد «خط دیورند» و بخصوص در رابطه با موقف رسمی دولت افغانستان ممکن، آنطوری که لازم است، صراحت و وضاحت در اذهان عامه وجود نداشته باشد. در سال ۱۹۸۰م، که یک گروپ ژورنالیستان آلمانی را به حیث ترجمان همراهی می کردم، از تورخم دیدار نمودند و آن نشانی های روی سنگ ها را در قله های کوه، افسر قوای سرحدی به ژ ورنالیستان نشان داد، که تفصیل درینجا نمی گنجد. از جانب دیگر، شخصاً هم صنفانی در پوهنخی علوم پوهنتون کابل داشتم که از آنطرف آن نشانی ها می آمده اند. هم چنان به یاد دارم که در لیسۀ خوشحال خان در حالی که محصل بوده ام، تدریس می کردم. حال این متون که در مقاله گزارش یافته است، خاص بخاطری عاری از اهمیت نمی دانم، زیرا دولت افغانستان در مشی رسمی، بعد از جنگ دوم جهانی واضح گفته است، که ادعای ارضی ندارد. اما اینکه با این نشانی ها در تحت نام «خط» از محلات زیست اقوام و قریه ها، گذشته است، فامیل ها و اقوام را از هم جدا می خواسته اند، برای مردم افغانستان چنین جدائی ها قابل قبول نبوده است. راه حل می تواند فقط در شرایط صلح بنابر خواست و فیصلهٔ مردمان هر دو طرف باشد، در چنین مورد تا مردم افغانستان از طریق مراجع قانونی تقاضای تهیهٔ معلومات نکنند، به خود اجازهٔ کدام طرح را از آدرس خود، نمی دهم. با احترام. یوسفی.
