گرامی ام و عزیز، الله محمد خان سلام دوباره، نوشتهٔ قبلی نیک تان که به یاد پدران معنوی ام شدم که من افتخار نگاه بزرگواری شان را داشتم و ازین که لطف نموده لقب دانشمند همه جانبه لطف کرده اید، حالا به یادم آمد و نیم ساعت است که میخندم، من حیرانم که چنین لطف را از کجا کرفته اید. دوست و هموطن و هم مکتب عزیز، به شما وعده میدهم که افتخارات دارم که همه اش قربان وطن و استادانم، اما خود را با لقبی بر مردم تحمیل کردن برایم خجالت آور است، منتها به شما وعده میدهم که بدون سند مؤثق چیزی از تخیلات خویش نمینویسم! با آنهم ممنون تان، بیایید که باهم و با همه جانبه بخندیم! گلونه.
