برادر محترم و گرامی القدرم جناب مومند صاحب!
تبصرۀ نیک مملو از لطف، شفقت و حسن نظر شما نه تنها باعث خوشنودی ام گردید بلکه چنین طرز دید محبت آمیز شما برایم مایۀ مباهات بوده قدر دانی بی غرضانۀ شما شخصیت ملی گرا از چند سال خدمتم از طریق برنامه های تلویزیونی برایم افتخار آفرین است.
دین خود می شمارم که ادای پاس نموده مراتب شکران و امتنان خود را خدمت به عرض برسانم.
نوشتۀ شما درس بی نهایت مهم و آموزنده را در خود پیچانده که بطور عموم اخلاق برخورد اجتماعی را تعریف و سلوک والای آدمیت را تشریح می نماید. حرمت به دیگران درواقعیت محترم جلوه دادن خود در جامعه است.
آن که قلم بر میدارد و در صفحۀ نشریۀ عام می نگارد، طبعاً برای خود نمی آفریند، بلکه آن را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهد، و خود آگاهانه درب ابرازنظر را می گشاید، و به حق مسلم دیگران سر تعظیم فرود آورده همان طوری که از تعریف و توصیف مسرور و خوشنود می گردد نقد سالم و نظریات مخالف را نباید اهانت شمرده اندوهگین و بر افروخته شود، برخلاف باید ممنون گردد که اثرش خواننده یافته، مورد توجه قرار گرفته وبحث آفرین شده. موضوعات اجتماعی و لو که بر بنیاد اسناد و مآخذ معتبر پدید آمده باشد نظر به شرائط زمان و دستیابی به منابع فزونتراحتمالاً از کمی و کاستی فارغ نبوده خلا ها و نواقصی در برخواهد داشت، ملاحظات و نظریات دیگران بر مسائلی که نادیده گرفته شده روشنی بیشتر انداخته بحث را جامع و کامل می گرداند.
بهر حال با پیروی از ارزش گهربار آزادی بیان نوشتن و نقد و ابراز نظر مخالف را درعصر و زمان امروز و دنیای متمدن ایجابات اصولی و اخلاقی است. تعرضات بی مورد تحقیر و توهین را نباید در شیوۀ نگارش خردمندان و قلم بدستان پیرو مکتب اخلاق و تهذیب راه باشد. توهین، تحقیر و بی حرمتی به دیگران خود مظهر ضعف اخلاق، نادانی و تربیۀ ناسالم محیط خانوادگی است. ورنه نظریات و عقاید را می توان به شیوه های مرغوب و مناسب تبارز داد. خشونت و تعرضات برشخصیت دیگران بر قوت بحث و زیبایی آن نمی افزاید بلکه دلیل و برهان و استدلال منطقی به کمال و جمال نگارش رونق می بخشد.
