جناب محترم برادر عزیزم آقای مومند صاحب!
با عرض سلام و آرزوی سلامتی شما محترم از بارگاه ایزد متعال و خالق هستی و پشه کک ها و مورچه ها ی فیل نما، یعنی ما،در برابر عظمت نا متناهی وی ، که مشغول جدل در روی کره خاکی از هزار ه به این طرف بنام های مختلف هستیم ، می پردازم به جواب چند سطر شما محترم در ارتباط یادآوری تان از ما:
1-"مدتی است از تنویر تراوشات خامۀ"
از سالیان دراز به این طرف یعنی از شروع نشرات دو سایت محترم ، بنده در عرصه های مختلف اموختگی ها و تجارب خود را با دوستان شریک ساخته ام و ضمنا پشنهادات غرض رفع مشکل کشور هم داشته ام که نتیجه آن معلوم است ، یعنی مانند همه هیچ.
2-"دو شخصیت نکته دان"
زمانی همهء انسانهای در همان سطح فکری و دانشی که آموخته اند و حتی بی دانش فکری و تعلیمی هم باشند ، خود را نکته دان بدانند، مفیدیت نکته دانی هم زیر سوال قرار می گیرد ، مگر اینکه قدرت بدست نکته دانان باشد تا از یک نکته دان هزاران نکته دان غرض رفع مشکلی پیش رو اقدام نمایند و از نادانان یعنی نکته نه دانان نکته دانان در اثر تعلیم و تربیه سالم برای جامعه تربیه نمایند.
3-"و روشن ضمیر و حقدار"
روشن ضمیر ی هم در خاموشی زیاد کیف دارد نظر به اینکه انرا در استدیم بحث و مقاله نویسی شریک ساخت و باعث نا راحتی نکته دانان نا دان گردید.
4-"یعنی استاد معروفی گرامی"
استاد معروفی صاحب عریض خود را به صورت جداگانه اظهار خواهد نمود که مسلم با بنده تفاوت های خواهی داشت، زیرا با بحث منطقی و سالم چنانچه در این اواخر بین دانشمند محترم ژورنالیست ورزیده کشور محترم غنی هروی و فزیک دان اتمی کشور محترم داکتر غروال صاحب صورت گرفت، و حتی قابل ذکر است که در یک ارتباطی خاموشی شما نمایندگی از علمیت تان را نموده که بنده را در بحث غیر مستقیم از این اخلاق علمی تان خوشم امد. .
5-"و استاد موشگاف الله محمد خان مهربان،"
بسیار تشکر که لقب استادی افتخاری را برای بنده استعمال می نمایید، چنانچه در اصل مرحوم پوهاند صاحب داکتر هاشمیان هم این لقب را برای بنده افتخار بخشیدن و اینکه بنده موشگاف هستم، بلی هستم که این موشگافی باعث شکاف شدن تفکرات غیر منطقی دوستان در مسایل مختلف که بنده در ان علاقه گرفته، گردیده و چون در همان منطقه که شگاف وجود دارد بنده به بسته نمودن ان اقدام می نمایم اما آن دوست محترم انرا قبول نه نموده عوض تشکری کوشش می نماید تا شگاف را بزرگتر نموده و در نهایت هم با همان شگاف به رخصتی رفته و منتظر پیدا نمودن شگاف در نوشته های بنده است و بنده هم حد اعظمی کوشش می نمایم که شگافی در نوشته نگذارم و اگر هم بگذارم دوستان با سوال و جواب و بحث منطقی یا شگاف را با بنده بسته می نمایند و یا اینکه متوجه شگاف فکر خود می گردند.
6-"محرومم."
غرض رفع محرومیت چند سطری نوشتم و همیشه بنده حاضرم تا در مسایلی که شما علاقمند باشید تا جاییکه عقل و معلوماتم کار می کند روشنی بیندازم.
7-"امیدوارم از آفات و بلیات روزگار در امان بوده"
بسیار تشکر، سن و سال که زیاد شود، مشکلات مدیدی به سرغ انسان میاید که باید مصروف رفع ان گردد.
8-"قبای صحت و رداء عافیت بر، دوش داشته باشند."
فضل خداوند است، همچنین است، اما اگر اینجا از شکایت های صحی که فضل خداوند نزدیک چوقوری نیست بنویسم، خارج از موضوع خواهد شد. اما شکر خداوند است، صحتمند هستم.
9-"با عرض احترام و تمنیات نیک"
همچنان با عرض احترامات قلبی و یک جهان تشکر که به فکر این بنده نا چیز و نا دان خداوند "ج" شده اید و احوال ما را گرفتید.
میل جان اندر ترقی و شرف
میل تن در کسب اسباب علف
قرب نی بالا نه پستی رفتن است
قرب حق از حبس هستی رستن است
گفت پیغمبر که کوبی دری
عاقبت زان در برون آید سری
چون بنشنی بر سر کوی کسی
عاقبت بینی تو هم روی کسی
چون ز چاه میکنی هر روز خاک
عاقبت اندر رسی در آب پاک
"مولانای بزرگ" روانشناس ابدیت بشر و چشمه قران
