دوست عزیز داود مومند گرانقدرم-
چند سطر نوشتۀ تان مرا به وطن و ولایت قطغن و تالقان کشانید یک جهان سپاسگزارم. ماه های رخصتی مکتب خوشبختی ما سفر به بغلان بود. رستاق، چاه آب، تالقان، فرخار،امام صاحب، ینگی قلعه ووو خاطره های در ذهنم نقش نموده که تا زیر خاک مرا همراهی خواهد کرد. زمانیکه نهر توبره کشان دشت ارچی ساخته میشد چهرۀ مهربان کاکایم، پدرگرامی شما را مانند دیروز به خاطر دارم. همه رفتند باغ فردوس جای شان.
خوشنودم که امروز شمارا داریم.
