برادر و دوست بزرگوارم جناب مایار صاحب
بعد از عرض مراتب ادب و تمنیات نیک
باور بفرمائید که چند جملۀ مختصر تان و تجدید خاطرات دوران طلایی وطن، موجب حلقه زدن اشک در چشمانم گردید.
به قول شاعر:
آن قدح بشکست و آن ساقی نماند
این قلم با آرزومندی شخصیت متبارز ملی، استاد تره کی صاحب، که در دشوار ترین روزگاران تاریخ کشور، یعنی تجاوز دولت شووری، به حیث یک قهرمان جان فدا، علم مبارزه را بلند کرد، و مانند جناب شمامایار صاحب وطندوست و مبارز ملی، شخصیت واجب الاحترامی اند، هم آهنگ بوده، که روزی، خویشاوندان و دوستان و وطنداران قدر دان، صدمین سالگرد تولد جنابتان را، متبرک دانسته و مراتب تبریکات خود ها را خدمت تان تقدیم دارند.
قول شاعر در مورد دو شخصیت بزرگوار و واجب الاحترام، یعنی جناب شما و جناب استاد تره کی صاحب، مصداق سخن است که:
قدر زر زرگر بداند
قدر جوهر جوهری
و این بیتی است که از زبان شیخ محمد عمر مجددی در مورد پدر مرحومم و حکیم شاه عالمی وزیر داخله وقت در حضور پدرم شنیده شد، و از طرف مخبر حاضر مجلس به حکیم شاه عالمی رسانده شد:
زمانه د رذاله ؤ په طرف شوه
ځکه ښکته پایه پورته د شرف شوه
با بوسیدن دست های مبارک تان، به پایان این معروضه میرسم.
