زندۀ جاوید ماند هرکه نام زیست
داستان زندگانی و خاطرات مایار صاحب بزرگ و والاتبار ، یک صفحۀ رزین ومتبلور و متجلی و متلالوء از تاریخ حیات مشحون از افتخار و سر بلندی و شرف و وقار و پاک دامنی و پاک اندیشی و آیینۀ قدنمای ماضی روشن و بی غبار است.
مایار گرامی، یک سمبول صداقت و شرافت و یک کان انسانیت و آدمیت و اسلامیت و یک الماس کوه نور افغانیت و وطن پرستی و مردم دوستی است.
قضاوت های مبتنی بر ندای وجدان و دوری از تلوث حب و بغض و فاقد وسوسه های سیاست بازی و انگیزه های ذاتی و انفسی و نفسانی، محک و مظهر عالی ترین و راقی ترین،طرز اندیشه و اعتقاد بر اینکه خداوند در همه حال دانا و بیناست و کرکتر کم مثال و شخصیت بی الایش و حیات بدو ن تظاهر و پیرایۀ جناب شان را مینماید.
این همه خصائص و خصائل نیکو و منزه از کژ اندیشی و منافقت و پندار ها و اندیشه ها و تفکرات انسانی و اسلامی، عالیترین ودیعت شان به پیشگاه مالک روز جزاست.
امید وارم خویشاوندان و دوستان و محبان و آنانیکه جناب شان را از نزدیک معرفت داشته اند و آنانیکه نیکویی سیرت و شخصیت متبارز شان را از دیگران شنیده اند، صدمین سالگرد حیات پر مایۀ شانرا تجلیل و مباکباد بگویند.
عمر دی ډیر شه مایار شه
