پس از تقدیم سلام و احترامات قلبی خدمت همه,
هر گاه از دیدگاهٔ علمی "تشخیص کانفلیکت ها" به یکی از "کانفلیکت های رسانه ئی بپردازیم, که امروز در برخی زیادی از رسانه های افغانی به مشاهده میرسد", بدون شک که, "کانفلیکت سیاست زبانی کشور ایران در منطقه و اظهارات یک مهاجر متملق بی ویزه و یا کمویزه در کشور ایران می باشد.
چنانچه یکی از شخصیت های ملی افغانستان دانشمند و نویسندهٔ توانا, محترمه خانم ملالی جان موسی نظام در مقالهٔ معنون به "انکار و انزجار از ملیت افغانی هم ممکن است ولی ..." به این موضوع پرداخته اند و از برخی از مهره های "سیاست زبانی کشور ایران" چون سیدمخدوم رهین, اخبار تفرقه انداز امید, نجیب بارور و غیره مهره های "سیاست زبانی کشور ایران" ذکر نموده اند:
هر گاه در همین مقطع فعلی, از دیدگاهٔ "تشخیص کانفلیکت سیاست زبانی کشور ایران در افغانستان و در منطقه" به مرحلهٔ "تشخیص کانفلیکت" و به "تجزیه و تحلیل دقیق و علمی این کانفلیکت" بپردازیم, می توانیم با دقت توجهٔ بیشتر به این "تشخیص" راه پیدا نمائیم:
به مشاهده می رسد, که:
- در مجلس نیمه سیاسی-نیمه ادبی را که دولت ایران, جهت افزار سازی زبانی برای داخل کشور ایران و نیز برای سیاست های توسیعه طلبانه ای منطقوی دولت ایران, که جهت سیاسی آنرا کشور ایران با استفاده از "افزارسازی زبان" و یا ""آله سازی زبان" در منطقه به پیش می برد, رهبر سیاسی کشور ایران در اخیر "تملق مهاجر بی ویزه" چنین چیزی را می گوید:
رهبر سیاسی کشور ایران, خامنه ئی, در عین اظهارات نجیب بارور, اظهارات نجیب بارور را با تشویقاتی چندی چون "خیلی خوب", "آفرین" و غیره اظهاراتی تشویق می کند, در اخیر, در پاسخ و قدر دانی از اظهارات نجیب بارور, می گوید:
"ای ولله, موضوع اش بسیار خوب است,
وحدت ملت های فارسی زبان یکی از مهمترین مسائل امروز مجموعهٔ این کشور هاست."
تبصره: آیا رهبر سیاسی کشور ایران که فرق میان "دعوا" و "دعوی" را می داند, معنی دقیق و علمی اصطلاح "ملت" را نمی داند؟
چرا و روی چه منظوری رهبر سیاسی کشور ایران از "وحدت ملت های فارسی زبان" سخن رانده, آنرا یکی از مهمترین مسائل امروز مجموعهٔ این کشور ها" می خواند؟
آیا رهبر سیاسی کشور ایران, بطور مثال ملت کشور ازبکستان را "ملت فارسی زبان" می پندارد, یا در قسمت درک دقیق معنی اصطلاح "ملت" غافل است؟
آیا رهبر سیاسی کشور ایران, بر اساس "سیاست زبانی فارسمحور" و جهت تعقیب علایق سیاسی-اقتصادی اش در افغانستان و در منطقه, از کانال های "افزار سازی زبانی", "افزار سازی دینی" و "افزارسازی مذهبی" در حرکت است؟
خلاصه: مقصد و هدف رهبر سیاسی کشور ایران از "ملت های فارسی زبان" مردم کدام یک کشور های منطقه است؟
آیا زمانیکه رهبر سیاسی کشور ایران, در مجلس نیمه سیاسی-نیمه ادبی مهاجر بی چاره و بی ویزه ئی را, یا هم یک مهاجر متملق, استفاده جو و تفرقه افگنی و کمویزه ئی را, در راهٔ سیاست زبانی کشورش و توسیعه طلبی های منطقوی کشور ایران, از کانال "سیاست زبانی فارسمحور" مورد استفاده قرار می دهد, به آن وسیله "کانفلیکتزائی" می کند, باید نخست, در مرحلهٔ اول "تشخیص دقیق کاتفلیکت" صورت گیرد:
به نظر من هسته و محور این کانفلیکت "سیاست زبانی کشور ایران است",
جهت جلوگیری از "شددت این کافلیکت" , البته در قسمت جلوگیری از شدت این کانفلیکت در "مملکت افغانستان", باید به صراحت و همه به یک صدا بگوئیم, که زبان های رسمی افغانستان عزیز ما از قرن ها به این طرف زبان های شیرین پشتو و دری است! در اینصورت ما نه به رهبر سیاسی کشور ایران و نه هم به مزدوران سیاست های زبانی کشور ایران این حق و این اجازه را می دهیم, که در بین مردم عزیز ما, از کانال "سیاست های زبانی فاسمحور" دست به "افزار سازی زبانی" بزند و از کانال "سیاست زبانی فارسمحور" ملت بزرگ افغان را که متشکل از اقوام شریف و با هم برابر و با هم برادر اند, همه را "رهبر سیاسی کشور ایران, جهت به دست آوردن منافع خودش, ملت فارسی زبان بخواند!
یاران زنده و صحبت ها باقی
با تقدیم احترامات فائقه
حسیب الله
