جناب محترم دانشمند گرامی سدید صاحب!
با عرض سلام و به امید صحت و سلامتی شما.
از تایید تان تشکر. امیر تیمور زمانی در شیراز بود از حافظ پرسیده بود که سمرقند و بخارا را با این فقیری چطور بخشیده ای، حافظ برایش گفته بود که دلیل فقیر ی من هم همین بخشنده گی ام است. اینکه حافظ مرحوم در سمرقند و بخارا نبوده نمی دانستم. بنده در این دو شهر تاریخی از اثار فرهنگی، معماری و تاریخی آن دیدین نموده ام، مانند آرامگاه امام محمد بخاری متولد 194 هجری قمری مولف کتاب صحیح بخاری و آرامگاه تیمور لنگ که در سرزمین‌های زیادی آسیایی در قرن چهاردهم میلادی حکومت می‌کرد و یکی از معروف ترین یادبودهای فرهنگی قرون وسطی به شمار می‌رود. در بخارا معماری ها ی قدیم با گنبد های خاص خود نمایانگر فضای زمان خودش بوده که تا کنون از آن قدرت آرامش بر خوردار است. ارگ بخارا قلعه ایی بسیار عظیمی است که در مرکز شهر بخارا قرار دارد و مردم بخارا معتقدند که ارگ را سیاوش پادشاه کیانی ساخته است. از جاه های دیدنی دیگر آن ارامگاه چشمه ایوب است که. بر پایهٔ افسانه‌ای، حضرت ایوب "ع" از این مکان دیدن کرده و با کوبیدن عصا خود به زمین چشمه‌ای ساخت که طبق افسانه ها، ایوب پیامبر، پس از گذر از این محل که در آن خشکسالی بود، چشمه ای را با عصای خود در اینجا بوجود آورد. زائران زیادی به انجا می آیند تا از آب آن که خواص درمانی دارد، بنوشند. در نزدیکی چشمه ایوب آرامگاه یکی از امیران دودمان سامانیان ، شاه اسماعیل سامانی که در قرن سوم هجری قمری می زیست و شهر بخارا را پایتخت خود قرار داده بوده واقع بوده، که ان هم یکی از قدیمی ترین بناهای شهر بوده که بسیار زیبا و ساده معماری گردیده است که در جملهء یکی از شاهکارهای هنر و معماری با نقوش متداول دورهٔ سامانی استفاده شده، که تعدادی از امرای سامانی نیز در آن مدفونند. پادشاه سامانی در زمستان در بخارا اقامت می‌کرد و در تابستان به سمرقند یا به شهری از شهرهای خراسان می‌رفت. در سالی که به هرات رفته بود، بهار و تابستان را در آنجا گذرانید و به جهت خوشی هوا و فراوانی نعمتها، پاییز و زمستان نیز در آنجا ماند و بدین سان اقامت او چهار سال طول کشید. سران و بزرگان که از اقامت دراز و دوری از خانواده دلتنگ شده بودند نزد رودکی آمدند و از او خواستند تا کاری کند که امیر به بخارا بازگردد. رودکی شعر زیر را سرود و آنگاه در مجلس امیر حاضر شد و آغاز به خواندن کرد. چون به بیت «میر سرو است و بخارا بوستان ... سرو سوی بوستان آید همی » رسید، امیر چنان به هیجان آمد که بی کفش و جامه‌ی سفر بر اسب نشست و رو به بخارا نهاد و تا آنجا هیچ توقفی نکرد:
اینهم شعر مشهور رودکی بزرگ شاعر و عارف قرن سوم هجری قمری که ارتباط پادشاه ساسانی سروده است و مرحوم نینواز و احمد ظاهر انرا در کمپوز زیبای شان سرورده اند :.
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی
