نمیدانم مخاطب جناب معرفی صاحب کیست، اما به فکر من، مرغ فکر هر انسانی به اندازه دید وی پرواز می کند و عشق وی به زبان و فرهنگ و تاریخ هم به میزان علاقهٔ او به وطن و مردم کشورش است.
طیاره را آمریکائی ها اختراع کردند و آن را airplan نامیدند؛ اما آلمانی ها آن را Flugzeug نامیدند. آنها خط پرواز راrunway نامیدند، ولی اینها بدان گفتند:
Startbahn.
Xray را آلمان ها کشف کردند و آن را Röntgen نام نهادند. (اکس رای) در آمریکا و انگلیس و کشور های مستعمره آن معمول شد. مگر امریکا در نمکدان آلمان شاشید؟
یا Bahn و Zug و Bahnhof را که در کشور های انگلیسی زبان و مستعمره های شان شدند Train و...
می نامند؟
عرب ها نه Flugzeug و نه airway, هیچ کدام را در زبان خود راه ندادند؛ بلکه به جای آنها طیاره را که از طیر مشتق شده انتخاب کردند. و Ship و schef را نیز جهاز گفتند.
حال سوال این است که آیا این کشور ها و ده ها کشور دیگری که این کلمات مرجع را نپذیرفته اند و کلمات هم معنی از بطن زبان خود برای آنها پیدا و انتخاب نموده اند، به نمکدان یکدیگر شاشیده اند؟ یا الجبرا را و....؟! نه! اینکار، ضمن حفظ حق و احترام اولین انسان و اولین کشور مخترع یک شئ، اندازهٔ علاقه و دوستی هر یک را به زبان و فرهنگ و کشور خودش نشان می دهد.
علاوه بر این، ضرب المثل ها هر کدام معنی مختص و زمینهٔ پیدایش خود را دارند. معنی متل فوق الذکر این است که در خانه و سفرهٔ کسی بزرگ شده باشی، ولی به ناموس وی دراز دستی نموده کنی!
سخن کوتاه: در فکر زبان و فرهنگ و تاریخ و کشور خود بودن و آن را پربارتر و بلند آوازه ساختن هدف ماست، نه پشت این و آن - به جا و بیجا - دویدن!
