پس از تقدیم سلام و احترامات قلبی خدمت همه,
قابل توجه و ستایش می پندارم, سؤال بسا مهم, پیچیده و در عین زمان, خیلی جالبی را, که جناب محترم خلیل الله معروفی, محترم مجیب جان, دوست گران قدرم جناب محترم الله محمدخان و همچنان جناب محترم زمری کاسی به آن پرداخته اند; و محتویات آن سؤال این ها اند:
"زمان حال چقدر طول دارد؟, بزرگی زمان حال چقدر است؟ و یا طول زمانی, که همین حالا میگذرد, چقدر است؟"
بدون شک که از یک طرف "زمان" در کل یک عنصرپیچیده و جالبی است و از جانب دیگر این "سؤال به اصطلاح جاندار" که از جانب محترم معروفی مطرحه گردیده است, یک پاسخ نسبتا دقیق می طلبد, که نه "بسیار کوتاه باشد", "نه بسیار دراز باشد" در ضمن از یک کیفیت علمی برخوردار باشد, که تا حدی پاسخگوی همچو سوالی جالبی را نیز داشته باشد!
قبل از شروع این بحث جالب, نخست یک فرضیهٔ خود را در قبال این سؤال مغلق و مشکل تقدیم داشته, پس از ارایهٔ آن آن پاسخ مختصرم به یک بحث علمی-دینی-فلسفی پاسخ این سوال را با هموطنان عزیز ما که داخل این بحث اند, یکجا با هم ان شاءالله به زودی پیدا خواهد توانستیم!
نخست فرضیهٔ مختصر منی ضعیف در ارتباط این موضوع این طور است:
اینکه زمان حال چقدر طول دارد, با آنکه شاید در هر شخص تا حدی متفاوت باشد, اما در کل میتوان فعلا در حال حاضر چنین تعریفی را بر اساس داشته های Quantenphsiker های چون Herrmann Nicolai و همفکرانش و بر اساس داشته های علمی-تخصصی Hirnforscher های عصر حاضر, همان "ناحیهٔ نقطهٔ صفر" را, همان نقطهٔ تقاطع زمان گذشته و زمان آینده را, همان "لحظه", "لحمه", "دم" را که جناب محترم خلیل الله معروفی به آنها اشارتی زیبای داشته اند, میتوان تقریبا در حدودی; لطفا توجه کنید که چیزی مطلقی را اظهار نمی نمایم, بلکه می گویم که: می توان تقریبا در حد و حدود دو الی سه ثانیه به تعریف کشاند:
یعنی که: هر گاه ذهن ما از لابلای حواس پنگانهٔ ما در هر ثانیه, بطور مثال پنج قطعه عکس های رنگه و سیاه و سفید, همراه با صوت و صدا و شکل و فورم منقل گردانیده, آنها را با بقیه داشته های ترسبی در ذهن ما به "صحنه های تبدیل بتواند" , در آن صورت می توانیم طول همان یک "صحنهٔ زمانی را, البته هر شخص در ذهن خودش" به تقریبا طول دو الی سه ثانیه به تعریف کشیده, در آنصورت چنین یک ادعای, تا حدی ناقصی را, به بحث بکشانیم, که آیا واقعا می توانیم ادعا کنیم که:
نقطع تقاطع زمان گذشته و زمان آینده را, ناحیهٔ تعریف "تقرب به صفر را", یا همان "دم" , "لحظه", "لمحه" را به طول "دو الی سه ثانیه" به تعریف بگیریم؟
اگر پاسخ ما به سوال بالا مثبت باشد, پس به اصطلاح "گپ حل است" , یعنی نظر به ادعای Quantenphysiker های عصر حاضر که به موضوع علاقه نشان داده اند و نیز نظر به برداشت های علمی-تحقیقاتی Hirnforscher های عصر حاضر که در رابطه اظهاراتی داشته اند, می توان به همان "طول زمانی دو الی سه ثانیه" قناعت نموده, طول زمان حال را به گفتهٔ آنها به همان "دو الی سه ثانیه" مختصر ساخت!
بدون شک که این سوال پیچیده در همان زمانش, حتی برای Albert Einstein با وجود قانون نسبیتی که آنرا به تعریف کشیده بود, با عث نگرانی شده بود, زیرا گفته می شود, که وی در جائی گفته بود که:
Das JETZT sorgt mich ernstlich و ترجمهٔ این گفتهٔ وی به زبان دری تقریبا این است که گفته بوده باشد که: "زمان حال" مرا جدا نگران ساخته, یا همچو اظهار شبییه ئی وی نموده است, که اشارت به مشکلاتی یک برداشت دقیق علمی از "طول و عرض زمان حال" را در بغل دارد.
به هر صورت, اینکه "زمان حال چقدر طول دارد؟" سوالی جالبی است که علم بار ها در کوشش تعریف دقیق "زمان حال" و "طول و عرض زمان حال" بر آمده است, اما تا به اکنون یک پاسخ دقیق در زمینه "غیب به مشاهده می رسد."
زیرا, قسمیکه جناب محترم الله محمد خان نیز به حرکت, حرکت و یا گردش زمین, ایجاد نقش تقویم از روی حرکت نیز اشارات جالب مستقیم و غیر مستقیمی داشته اند.
در کلتور اسلامی-افغانی ما از اصطلاح "آخرزمان" نیز کار می گیریم, که این اصطلاح در بحث فعلی ما نیز جالب است, زیرا طول زمان در کل, نظر به کلتور ما, اگر اشتباه برداشت ننموده باشم, که ان شاءالله ننموده باشم, طول زمان در کل از آفرینش جهان عستی ما تا روز قیامت" است!
اکثر بخش های علم فزیک, پس از آنکه اینشتین این موضوع نسبی بودن زمان را تشریح نمود و گفت Zeit ist relativ, دیگر بیشتر به موضوع "طول زمان حال" میل و رغبتی از خود شان نشان نمی دهند, اما چیزی جالبی دیگری را که برخی از فزیکدانان محترم به آن اشاراتی داشته اند این است, که "وقت می تواند به سرعت های مختلفی در جریان باشد, این موضوع مربوط به آن می شود, که ما در کدام یک جائی از اونیورزوم Universum در راه هستیم.
در این رابطه یک Quantenphysiker به اسم Herrmann Nicolai , خدا گردنم را نگیرد, اینشین را چنین انتقاد می کند:
"Einstein hat festgestell: Das stimmt nicht. Auch das Phänomen der Gleichzeitig keimt hängt ab vom Beobachter. Also vom Bewegungszustand des Beobachters. Das heißt also in der speziellen Relativitätstheorie gibt es keine universelle Definition von Jetzt."
خلاصهٔ این گپ بالائی این است که در داخل تیوری نسبیت هم کدام تعریف دقیق از "زمان حال" وجود ندارد.
مگر ما و شما ان شاءالله در ارتباط "طول و عرض" زمان حال, حتما در اینجا از خلال بحث های ما, یک چیزی های پیدا می کنیم.
بحث طول زمان حال تا نتیجه گیری این بحث ادامه دارد.
و من الله التوفیق
با تقدیم احترامات فائقه
حسیب الله
