دو سؤال از نباشان و کفن کشان سیاسی ویب سایت افغان جرمن.
سؤال اول- گیریم و فرض کنیم که سپه سالار نادر خان برای نجات افغانستان از فرانسه نمی آمد، شخصی دومی که زعامت و قوماندانی مبارزه را علیه سلطۀ حکمرانی بچۀ سقو بدست میگرفت، کی خواهد میبود؟
والی علی احمد خان کشته شد، غلام نبی خان چرخی که مانند ببرک با قوای شوروی داخل افغانستان، نظر به دلایلی پس نزد رفیق خود ستالین به شوروی پناه برد. مثال دیگر آن بشر اسد است که نزد پوتین رفت.
سؤال دوم- به اصطلاح در لویه جرگه سردار صاحب، مداری سیاسی واصفی که رئیس نصب شدۀ به اصطلاح لویه جرگه از طرف حضور سردار صاحب بود، ذه ها بار به تکرار قوله میکشید «که رهبر قطعاًبه کاندید نیست»
واصفی منافق و دروغگوی مانند گدی کوک شده هم چنان قوله میکشید که :«هرکسی که خواسته باشد میتواند خود را از داخل و یا (خارج) تالار کاندید کند» !!!!!!!!!!!!!!!!!!
به روی وجدان و ایمان و خدا را حاضر و ناظر دیده جواب بدهید که آیا سردار صاحب واقعاً برای مقام ریاست جمهوری کاندید نبود؟
کذا جواب دهید که اعضای لویه جرگه به صورت کاملاً فرمایشی دعوت نشده بودند؟
من در حوزه شیر شاه مینه (کارته چهار) که محل سکونتم بود غرض دادن رأی انتخاب به شاغلی وهاب زاده مدیر تحریرات پوهنتون که او نیز عضور حزب سردار صاحب بود، به مسجد شیر شاه مینه رفتم و ناظر جعل کاری بزرگ شرم آور به اصطلاح انتخابات در آنجا بودم و ملاحظه نمودم که وزیر فواید عامه یک نفر خود را که ممکن مستخدم یا اجاره دار ویا یکی از اقاربش بوده با چه چل و نیرنگ و خدعه و حرامزادگی وکیل به اصطلاح لویه جرگه ساخت. !!!!
وزیر دفاع غلام حیدر رسولی نیز یک چوکرۀ خود را که صاحب منصب متقاعد خشره و بیسوادی بود که قبلا که مدتی سرحدار (دکه ) بود و من او را در سرحد داری دیده بودم به نام ابریشم خان، عضو لویه جرگه فرمایشی ساخته بود.
آن احمق که به قوله کشی های واصفی، احمق شده بود و فکر میکرد که رهبر قطعاً کاندید نیست، خودش نیز قوله کشید و گفت که «اگر رهبر کاندید نیست رسولی صاحب خود را کاندید کند»
و اینکه مداری سیاسی واصفی قوله میکشد که « ...از داخل و یا (خارج) تالار ) خود را کاندید کند !!!!!!!!!!
به حکم وجدان توضیح کنید که یک شخص به کدام وسیله میتوانست خود را از خارج تالار کاندید کند.
ناگفته نماند ک سردار صاحب یک شیخ فانی را به نام (کریم حقانی) برادر کلان استاد بینوا را به حیث رئیس موقت معرفی کرد، موصوف با صدای لرزان و ترس از اعضای مجلس التجاء نمود از وی سؤال نکنند. در حالیکه اصلا کدام سؤالی مطرح نمیشد.
ما ناظر انتخابات سری و مستقیم در دهۀ دیمکراسی بودیم . یک نفر از کسانیکه از مومندره کاندید ولسی جرگه بود در کابل به ما پیغام فرستاد که اگر به مومندره رفته و به موصوف رأی خود را بدهیم، یعنی امکانات تقلب، که در غیاب ما به موصوف رأی داده شود اصلاً محال بود.
در جریان انتخابات جعلی در مسجد شیر شاه مینه نه صندوقی وجود داشت و نه کدام ورق و کارت رأی.
این لویه جرگه شرم آور و تقلبی بعد از یک دورۀ ده سالۀ دهۀ دیمکراسی و هم در دورۀ ریاست دولت که امنیت کامل وجود داشت و اصلاً رقیبی برای مبارزۀ انتخاباتی علیه سزدار صاحب وجود نداشت، با وضع بحرانی و وخیم و اظطراری مراسم سلام خانه در وقت سپه سالار نادر خان اصلا و منطقا قابل مقایسه نبوده و اکنون به حکم شرف و وجدان جواب بدهید که کدام مجلس شرم و جعلی و محصول حقه بازی سیاسی بود؟
لویه جرگۀ مبتذل و مفتضح سردار صاحب؟
و یا مجلسی که نادر خان به پادشاهی ریسد؟
